SZUKAJ
CO/GDZIE/KIEDY W CZĘSTOCHOWIE Portal kulturalny

Trzy archiwalne zdjęcia polskiej lekkoatletki Ireny Szewińskiej. Pierwsze z medalami, drugie podczas biegu przez płotki i trzecie w marynarce i kapeluszu
2/2019

Pobierz PDF

WIELKA DAMA POLSKIEGO SPORTU

27 lutego, w Ratuszu zostanie otwarta wystawa „Wielka dama polskiego sportu. Irena Szewińska na fotografiach Janusza Szewińskiego”. Mąż wybitnej sportsmenki przez lata był dla niej nie tylko trenerem, ale również, jako fotoreporter, dokumentował jej sukcesy. W Muzeum Częstochowskim będzie można zobaczyć wybór historycznych kadrów, zarówno tych doskonale znanych, chociażby z „Przeglądu Sportowego”, jak i tych całkowicie unikatowych.

Irena Szewińska była najlepszą lekkoatletką w dziejach polskiego sportu. Siedmiokrotną medalistką olimpijską (1964, 1968, 1972,1976), 54-krotną rekordzistką Polski, pięciokrotną rekordzistką Europy i trzynastokrotną rekordzistką świata w biegach na 100 m, 200 m i 400 m oraz w sztafecie 4x100 m. Dwadzieścia trzy razy została mistrzynią kraju. Cztery razy uczestniczyła w mistrzostwach Europy, podczas których zdobyła dziesięć medali: w Budapeszcie (1966) srebrny w biegu na 100 m, złoty na 200 m, złoty w skoku w dal i złoty w sztafecie 4x100 m, w Helsinkach (1971) brązowy medal w biegu na 200 m, w Rzymie (1974) złoty w biegu na 100 m, złoty na 200 m i brązowy w sztafecie 4x100 m oraz w Pradze (1978) medal brązowy w biegu na 400 m i również brązowy w sztafecie 4x400 m. Zajmowała medalowe miejsca w zawodach halowych. W Poczdamie 13 czerwca 1974 roku odebrała swojej największej rywalce Renate Meissner-Stecher rekord świata w biegu na 200 m. Znany działacz światowej lekkoatletyki, Holender A. Paulen stwierdził wtedy: „Bieg Ireny Szewińskiej jest lotem...”

W głosowaniu międzynarodowych agencji prasowych została uznana za najlepszą sportsmenkę świata roku 1974. Rok później nagrodę Francuskiej Akademii Sportu wręczył jej osobiście w Pałacu Elizejskim prezydent Francji Giscard d’Estaing. W 1998 roku, w plebiscycie „Polityki”, „Przeglądu Sportowego” oraz „Tempa” została uznana za postać numer jeden w polskim sporcie XX wieku. Lekkoatletka stołecznej Polonii współpracowała z wieloma trenerami, jednak najdłużej, od 1972 roku do końca kariery, jej trenerem był mąż Janusz Szewiński. Specjalizowała się w biegach sprinterskich na 100 m, 200 m i 400 m oraz w skoku w dal. Startowała także w skoku wzwyż, biegach przez płotki i w pięcioboju. W latach 1963–1980 pięćdziesiąt razy reprezentowała Polskę w meczach międzypaństwowych (148 startów, 67 zwycięstw indywidualnych).

Była działaczką wielu polskich i międzynarodowych organizacji sportowych. Od 1980 roku zasiadała we władzach PZLA, a od 1997 do 2009 roku była prezesem tego związku. W 2011 r. została wybrana do Rady Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF), a od roku 1995 była członkiem Rady Europejskiego Stowarzyszenia Lekkiej Atletyki (EAA). W 1980 roku weszła w skład zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a w 1988 roku została jego wiceprezesem. W roku 1998 została członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Autorem zdjęć, które złożą się na wystawę w Muzeum Częstochowskim, jest Janusz Szewiński – absolwent AWF Poznań, wielokrotny reprezentant Polski w biegu na 400 m przez płotki. Pracował jako fotoreporter w Naczelnej Redakcji Miesięczników Sportowych i w redakcjach czasopism: „Lekkoatletyka”, „Sport dla Wszystkich”, „Przegląd Sportowy”. W 1965 roku był laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Fotografii Sportowej i konkursu na najlepszą okładkę tygodników sportowych w Europie, zorganizowanego przez redakcję „Miroir-Sprint”. W jego zdjęciach Ireny Szewińskiej widać spojrzenie zarówno fotoreportera, trenera, jak i męża. Dzięki temu układają się one zarówno w narrację o Wielkiej Mistrzyni Sportu, jak i w historię bardzo osobistą.