Dawno, dawno temu był sobie liczący dwieście dziesięć lat dąb, który był filarem swojego królestwa...

Ten widowiskowy film przygodowy ma niezwykłą obsadę: wiewiórki, chrząszcze z rodziny ryjkowcowatych, sójki, mrówki, myszy polne… Cały ten mały, tętniący życiem, brzęczący i cudowny wszechświat zależy od owego majestatycznego drzewa, od korzeni aż po gałęzie, czerpiąc z niego pożywienie, schronienie i ochronę. Poetycka oda do życia, w którym głos zabiera wyłącznie natura.

REKOMENDACJA EKSPERTÓW ZEF:

Znakomicie zrealizowany, dynamiczny, a zarazem poetycki film przyrodniczy, czerpiący wzorce z uznanych dzieł kina francuskiego, takich jak Mikrokosmos, Makrokosmos, czy Był sobie las. Jest to dokument łączący autentyczne obserwacje z ujęciami inscenizowanymi, o dramaturgii filmu fabularnego. Opowieść toczy się bez słów, a w odbiorze pomaga wyrazisty dźwięk i odpowiednio dobrana muzyka.

Serce dębu koncentruje się na jednym potężnym drzewie i na bogactwie różnych przejawów życia. Obserwujemy stworzenia, które zamieszkują poszczególne części drzewa, ale też cały ekosystem, zależny od tytułowego dębu. Widzimy świat zarówno w skali mikro, jak i makro, a także obserwujemy zależności, jakie zachodzą pomiędzy nimi. Oglądamy koegzystencję fauny i flory w różnych porach roku. Kolejne fragmenty filmu opowiadają małe historie, czasem zabawne, czasem poruszające, w różnych nastrojach i tempie.

Twórcy płynnie łączą zdjęcia w środowisku naturalnym ze zrealizowanymi w studio czy z animacją komputerową. Na ekranie pojawiają się niesamowite ujęcia, realizowane np. w mysiej norze czy wewnątrz pojedynczego żołędzia. Jedną z największych zalet francuskiej produkcji jest fakt, iż ukazuje ona młodemu widzowi jego własne otoczenie: zwierzęta i rośliny, które można zobaczyć w pobliskich parkach i ogrodach, ale odbywa się to w taki sposób, iż staje się fascynującym spektaklem.