Film zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami i zagrany przez naturszczyków. Pełnometrażowy debiut fabularny reżysera.

Upalne lato, leniwie płynący czas, hip-hopowy freestyle, chłopaki z tatuażami i zalotne dziewczyny, z którymi lepiej nie zadzierać. Tak właśnie wygląda miejsce z czasów młodości, do którego przyjeżdża na wakcje Tymek – pianista, student warszawskiej Akademii Muzycznej. Prowincjonalne miasteczko, jakich w Polsce wiele, to miejsce w którym czas się zatrzymał. W mieście zostali koledzy Tymka i jego brat Jacek, również pianista, który jednak nie dostał się na Akademię Muzyczną i spędza czas z kolegami na osiedlu. Pobyt w rodzinnym mieście to jedynie wakacyjny przystanek na zachód Europy, gdzie Tymoteusz otrzymał zagraniczne stypendium. Centralnym punktem spotkań lokalnej młodzieży jest nowo powstały bar z kebabem. Lokalna młodzież dobrze żyje z obcokrajowcami, są jednak drobne wyjątki. Z czasem konflikt między grupą pracowników a chłopakami z osiedla zaostrza się. U zastraszanych obcokrajowców zaczyna pojawiać się strach i poczucie zagrożenia.

— Dla mnie to przede wszystkim film o przemocy — mówi mi Kocur. — Ona dotyczy nas wszystkich, wykracza ponad podziały klasowe i środowiskowe. Nie zależy od wykształcenia, pochodzenia, nawet od wrażliwości. Zdarza się w teatrach, w szkołach filmowych, na podwórkach, w autobusie i w polityce. Infekuje domy i rodziny.