LATO W MGS

W te wakacje Miejska Galeria Sztuki zaprasza na dwie wyjątkowe wystawy. Pierwsza to wyprawa do świata teatralnych scenografii i powiązanego z nim malarstwa, druga - to wizualny wielogłos na temat tożsamości i jej ekologicznych aspektów. Wernisaże obu ekspozycji zaplanowano na 17 lipca.

„Między malarstwem a scenografią, wystawa malarstwa i instalacji teatralnych” jest przekrojową wystawą prezentującą twórczość Małgorzaty Komorowskiej. Ta oryginalna artystka związana jest z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie od lat 90. ubiegłego wieku współtworzyła programowo i organizacyjnie Katedrę Scenografii. Od roku 2014 pełni funkcję kierownika tej Katedry, a w latach 2006-2016 była kuratorem Galerii Scenografii.

Komorowska debiutowała w zawodzie scenografa w latach osiemdziesiątych, zaczynając od pracy w filmie jako kostiumograf. Po studiach na Wydziale Teatru Uniwersytetu Illinois w Stanach Zjednoczonych pracowała już głównie jako scenograf teatralny. Zrealizowała w Polsce i za granicą kilkadziesiąt spektakli i przedstawień performatywnych. Jednak od prawie dwudziestu lat zajmuje się przede wszystkim malarstwem i tworzeniem instalacji. W ostatnich latach indywidualne wystawy jej malarstwa odbyły się w Zakopanem, Krakowie i Katowicach. Ostatnia, będąca powrotem do instalacji parateatralnych, miała miejsce w Galerii Sceny Plastycznej KUL, w ramach II Festiwalu Scenografii i Kostiumu w Lublinie w roku 2018. Wystawa w MGS w Częstochowie będzie z kolei próbą opowiedzenia, jak malarstwo, scenografia i instalacje teatralne przenikają się w twórczości artystki. Jak na siebie wzajem wpływają, tworząc swoisty kalejdoskop wielopoziomowych odbić i inspiracji.

Druga letnia propozycja Miejskiej Galerii Sztuki to „Transfiguracje. Naturakultura. Kim jestem, jak jestem w czasach zarazy?”, czyli wystawa przygotowana we współpracy z Wydziałem Sztuki Uniwersytetu Humanistyczno- -Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, kierunkiem Design i Zarządzanie Projektami Wydziału Zarządzania Politechniki Częstochowskiej oraz kierunkiem Organizacja Produkcji Filmowej i Telewizyjnej Wyższej Akademii Nauk w Warszawie.

Ekspozycja zbudowana jest wokół kwestii związanych z kształtowaniem tożsamości/podmiotowości. Zasadniczą sprawą jest tutaj przyjrzenie się obrazowym manifestacjom procesów tożsamościowych, a także użyciu i transformacji wyobrażeń i obrazów funkcjonujących w świadomości zbiorowej. We współczesnym świecie, a tym samym i w sztuce, podano w wątpliwość ideał integralnej, stabilnej, unikalnej podmiotowości. Jaźń prezentuje się jako konglomerat wielu zmiennych, tożsamość jest, w tych ujęciach, ciągłym procesem, a nie stabilną jednością.

Ubiegłoroczna edycja Transfiguracji zajmowała się refleksją nad konstruowaniem cybertwarzy, czyli nad przejawami w dziełach plastycznych wyobrażeń, które powstają na styku ludzie/najnowsze technologie. Tym razem uczestnicy zbiorowej wystawy zajęli się zagadnieniem tożsamości i jej transformacją w ramach ekologicznego ujęcia rzeczywistości. Ekologicznemu rozumieniu świata towarzyszy przekonanie o jego współtworzeniu zarówno przez człowieka, jak i nie-ludzkich sprawców: zwierzęta, rośliny, klimat, a również, czego jesteśmy w tej chwili świadkami, przez chorobotwórcze drobnoustroje. Prezentowane w ramach ekspozycji prace są więc próbą odpowiedzi na podstawowe pytania, a mianowicie: Kim jestem, jak jestem w czasach koronawirusa? Jak mogę odpowiedzi na te pytania wyrazić w formie artystycznej?

Tradycyjnym, artystycznym wyrazem tożsamości są portret i autoportret, stąd główny wątek wystawy stanowi prezentacja plastycznych sposobów kształtowania twarzy, potraktowanych jako wyraz konstruowania tożsamości. Na drugą część wystawy składają się krótkie formy filmowe, swojego rodzaju autoportrety i portrety.

Barbara Major