Niemiecki reżyser kolejny raz, z dużym wyczuciem, zagłębia się w ludzkie emocje, zastanawiając się nad problemem kryzysu twórczego i jego wpływu na emocjonalną dojrzałość.

Leon i Felix spędzają lato w położonym nad Bałtykiem letniskowym domku. Wypoczynek chcą połączyć z kreatywną pracą, której sprzyjać ma oddalone od wakacyjnego zgiełku miejsce. Leon kończy swoją drugą książkę, Felix planuje studia na Akademii Sztuk Pięknych i przygotowuje portfolio. Już przekraczając próg domu letnicy spostrzegają, że nie będą jego jedynymi lokatorami. Matka Felixa udostępniła go także Nadji, która dorabia w pobliskim miasteczku, sprzedając lody. Rozgrzane od upału powietrze sprzyja nie tylko emocjom, które połączą bohaterów filmu, ale także rozprzestrzeniającym się dość szybko pożarom. Tytułowe czerwone niebo nie opisuje romantycznego nadmorskiego zachodu słońca tylko łunę ognia, ogarniającego okoliczne lasy. Choć w kurorcie turyści odwołują rezerwacje, a w oddali słychać odgłosy walki z pożogą i niesiona przez wiatr sadza osiada na skórze, w domku letniskowym nikt nie czuje zagrożenia. Dla Leona najważniejsza jest powieść i zbliżające się spotkanie z wydawcą, stroni więc od reszty beztroskiego towarzystwa. Jego skupienie na sobie samym nie wynika jednak z koncentracji na procesie twórczym, lecz z egoizmu i braku umiejętności dzielenia się z innymi przyjemnościami życia. Opowiadana z lekkością przez reżysera historia tli się nieśpiesznie, obejmując kolejny dzień letniej kanikuły, aż do nieoczekiwanego finału.

Czerwone niebo to drugi film Christiana Petzolda, którego tematem jest żywioł: w Undine bohaterom towarzyszyła woda, chłodząca ich uczucia, tutaj jest to ogień, który je podsyca.

źródło: https://tiny.pl/dt195