Czytelnia Jednego Wiersza: Marzanna Bogumiła Kielar

To już piata odsłona Czytelni Jednego Wiersza. Codziennie odliczamy w ten sposób dni, do inauguracji 3. edycji Festiwalu Poezja Jest Najważniejsza. Dziś prezentujemy „Wilki” Marzanny Bogumiły Kielar.

Wilki

Lodowata pełnia, śnieg omieciony wiatrem, świeże tropy.

Zwierzę o stalowych ślepiach stoi koło pompy.

„Zobacz, mówi mąż, ten wilk gonił mnie aż od Piłaków".
Koniec stycznia, zaczęła się cieczka wilków, zgłodniałą ławą gnały
przynęcone wonią końskiego potu. Mąż nie wziął z sobą broni,
pojechał przecież umawiać ludzi na wywózkę drewna
do tartaku w Ogonkach.

Miał tylko cechówkę na długim trzonku. Jedną ręką z całej siły ściskał lejce,
bo konie – w kłębach śniegu – rwały jak wściekłe, a drugą
odganiał się tą cechówką.
Ciężki oddech basiora czuł na karku. Dobrze, że bramę wjazdową

do leśniczówki i stodołę zostawiłam otwarte, jak zawsze, kiedy miał wrócić
wieczorem. Wjeżdżał tam, wyprzęgał i prowadził konie do stajni.
Ale tym razem słyszałam je w stodole,
smagane strachem.

Na skraju lasu, tam, gdzie rozpleniły się jeżyny,
wilki odpuściły, tylko jeden zapędził się na podwórze.
Wiedziałam, że dobrze czytają ślady.
Wiedziałam, jak polują na jelenie, łosie. Biegną obok, próbują wbić zęby
w zad ofiary, chcą dorwać się do jej boków i podbrzusza, rozszarpać nos,
głowę, aż upływ krwi, zerwane mięśnie osłabią ją, pozwolą powalić na ziemię.

„Bierz drzewo", mówi mąż, paliliśmy wtedy drewnem, leżało, świerkowe,
w szczelinie między piecem a ścianą. „Bierz i trzepnij w niego,
żeby z podwórza poszedł!".

Zaczęłam rzucać węźlastymi polanami –

psy rozjadowiły się w całej wiosce, kiedy wilk powoli odchodził.

Wiersz pochodzi z tomu „Wilki”, który ukazał się w 2023 r. nakładem Wydawnictwa Znak.

Marzanna Bogumiła Kielar – poetka, absolwentka filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Po debiutanckiej, obsypanej nagrodami „Sacra conversazione” (1992) opublikowała kolejne książki poetyckie: „Materia prima” (1999), „Monodia” (2006), wybory „Umbra” (2002), „Brzeg” (2010) oraz osiem wyborów w językach obcych. Za „Nawigacje” (2018) została wyróżniona Nagrodą Poetycką im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego – Orfeusz Mazurski, Nagrodą Warszawskiej Premiery Literackiej za wrzesień, a także nominowana do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej. Laureatka Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1993), Paszportu „Polityki” (2000), nominowana do Nagrody Literackiej Nike (2000), uhonorowana Kryształem Vilenicy (Słowenia, 1995) i Hubert-Burda-Preis (Niemcy, 2000). Jej wiersze przetłumaczono na dwadzieścia trzy języki. Wielokrotna stypendystka fundacji kulturalnych i ośrodków badawczych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Skandynawii i Azji.

Autorka będzie gościnią spotkania, które odbędzie się w sobotę, 25 listopada o godz. 17.30 w Ośrodku Promocji Kultury „Gaude Mater”. Rozmowę poprowadzi Radosław Wiśniewski. Wstęp – tak jak na wszystkie wydarzenia 3. Festiwalu Poezja Jest Najważniejsza – jest wolny. Szczegóły: www.facebook.com/poezjajestnajwazniejsza

Autorką fotografii portretowej jest Aleksandra Muzińska.

Czytelnia Jednego Wiersza: Katarzyna Zwolska-Płusa - uczę się roli, Karina Caban - Mała czarna, Ewa Frączek-Biłat- odrzucenie, Rafał Cuprjak - suchary